به گزارش شبکه ایمینو، هومن فرزامی مدیر پژوهش مرکز هوشمندی و رصدخانه فناوری و نوآوری صنایع معدنی در این نشست مجازی چشم‌انداز ۵ مواد معدنی مانند مس، طلا، سیمان، سرب و روی، آلومینیوم را تا سال ۲۰۵۰ واکاوی کرد.
او با اشاره به وضعیت عرضه و تقاضای مواد معدنی در بازار جهانی و تاثیرات کووید ۱۹ در خرید و فروش عنوان کرد: صنعت فولاد به دلیل حجم بالای انتشار دی‌اکسید کربن و مشکلات زیرساختی در کاهش انتشار، در آینده با چالش مواجه خواهد شد و در سال ۲۰۳۰ تقاضای آب ۴۰ درصد بیشتر از میزان عرضه آن است و اگر روند تغییر کند یا با کشف منابع جدید تا سال ۲۰۵۰ سه چهارم جمعیت جهان با کمبود حاد آب شیرین مواجه خواهند شد.
او همچنین افزود: کاهش عیار سنگ‌های معدنی، استخراج فلزات روی، سرب، طلا، پلاتین و مخصوصا مس و نیکل به دلیل نیاز فرآوری به آب و انرژی در آینده تحت تاثیر قرار خواهد داد.
فرزامی ادامه داد: در صورتی که دو سوم انرژی جهان تا سال ۲۰۶۰ از منابع غیرفسیلی تامین شود، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای نسبت به سال ۲۰۱۷، ۷۵ درصد کاهش پیدا می‌کند.
او پیش‌بینی کرد: در آینده کشورها به دو گروه پیشرو در پایداری و وابسته به مواد معدنی تقسیم می‌شوند در نتیجه کشورهای پیشرو، مواد معدنی را از کشورهای وابسته نخواهند پذیرفت و مبادلات درون‌گروهی انجام خواهد شد.
او با تشریح عواملی که بر آینده مواد معدنی تاثیرگذار است، اظهار کرد: روندهای کلیدی ذخایر، عرضه و تقاصا، روند بازیافت و نسبت منابع اولیه به ثانویه، منابع نامتعارف و نوین، تاثیرات کووید ۱۹، تحولات آب، انرژی و محیط زیست، اقدامات شرکت‌های تراز، تحولات فناورانه، اکوسیستم استارتاپی و تحولات پایین دست صنعت آینده بخش معدن و صنایع معدنی را تحت تاثیر قرار داده است.
فرزامی با اشاره به اینکه با رشد فناوری‌های خورشیدی و بادی نیاز به مس افزایش خواهد یافت به چالش‌های استخراج شده در گزارش آینده‌نگری مواد معدنی پرداخت و گفت: افق زمانی محدود، محور نبودن مسائل حیاتی برای جهان ۲۰۵۰ و کم‌توجهی به چرخه‌ای شدن و کربن صفر به مشکلات دامن می‌زند و از سویی نبود نقشه راه برای بخش ماشین‌آلات، برقی‌سازی و سوخت پاک و نبود ارتباط موثر بین اسناد بالادستی بخش معدن و نقشه جامع علمی کشور سرعت ما را برای رسیدن به توسعه پایدار کند کرده است.
در ادامه صادق شریفی معاون بین‌الملل دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی و مجری صنایع قابل بارگذاری در منطقه ویژه اقتصادی لامرد و پارسیان مطرح کرد: صنایع قابل بارگذاری در منطقه ویژه اقتصادی لامرد و پارسیان مشتمل بر صنایع آلومینوم، سیمان، پایین دست فولاد و منیزیم منطبق با شرایط منطقه به لحاظ فنی اقتصادی است.
او ادامه داد: ما سعی کردیم در این طرح امکان‌سنجی‌های فنی و زیست‌محیطی، تحلیل اقتصادی و محاسبات هزینه فایده، شبیه‌سازی تولید با توجه به فناوری‌های هدف و خوراک در دسترس و آنالیز حساسیت و انتخاب بهترین فناوری‌ها را در نظر بگیریم و بهترین فناوری‌ها را از دیدگاه فنی، اقتصادی و زیست‌محیطی برخوردار شویم.
شریفی با بررسی بازار صنایع پایین دست فولاد، صنایع پایین دست منیزیم، صنایع آلومینوم و صنایع سیمان اظهار کرد: پیش‌بینی می‌شود سیم و کابل آلومینیومی در منطقه ویژه اقتصادی لامرد و پارسیان طی ۵ سال آینده به ۱۰۹ هزار تن و تقاضا تا ۵ سال آینده به ۱۱۸ هزار تن افزایش یابد.
او با اشاره به مطالعات بازار طرح احداث واحد تولید منیزیم افزود: تولید این مواد معدنی تا ۵ سال آینده به ۱۶۸ هزار تن می‌رسد و پیش‌بینی می‌شود تا ۵ سال آینده به ۱۵۰۰ هزار تن می‌رسد.
در این نشست هم‌اندیشی درباره ظرفیت‌های فناورانه واحدهای صنعتی و معدنی بزرگ کشور صحبت شد و تنها راه جلوگیری از مخاطرات اقلیمی بازنگری در برخی قوانین صنعتی و وضع تعرفه‌های کارشناسی برای واردات و صادرات عنوان شد.
