به گزارش ایمینو، الکتروریسی یک روش ساخت است که برای ایجاد الیافی شبیه به بافت طبیعی استفاده می‌شود و می‌تواند در مقیاس‌های نانومتری ساختار‌هایی را تولید کند. در طول سال‌های گذشته، الکتروریسی شامل فرآیند‌هایی بود که در آن‌ها از حلال‌های خطرناکی استفاده می‌شد که به محیط‌زیست آسیب رسانده و استفاده گسترده از این فرآیند را غیر ممکن کرده بود.
در گزارش بنیاد ملی علوم آمریکا، که توسط محققان دانشگاه کلمبیا نوشته است، روش «الکتروریسی سبز» توضیح داده شده است که خطرات زیست‌محیطی و دفع مواد خطرناک الکتروریسی رایج را کاهش می‌دهد و دستورالعمل‌های ایمنی و بهداشتی را برآورده می‌کند. الکتروریسی سبز یک فرآیند زیست ساخت مقیاس‌پذیر و سازگار با محیط‌زیست است که حلال‌های سنتی را با محلول‌های کم‌خطر زیستی جایگزین می‌کند. با استفاده از این روش، اثرات نامطلوب فرایند تولید ممکن است سه تا شش برابر کاهش یابد.
این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که مزایای تولید سبز محدود به کاهش اثرات زیست‌محیطی نیست. «الیاف سبز» مورد بررسی قرار گرفت و خواص مکانیکی و رشد مشابه الیاف سنتی را نشان داد و این مواد مصنوعی برای تحویل دارو و مهندسی بافت قابل استفاده خواهد بود. مواد الکتروریسی سبز در حال حاضر برای استفاده در کاربرد‌های دندانپزشکی و ارتوپدی توسعه یافته‌اند.
دانشمندان دریافتند که تولید مقیاس‌پذیر و پایدار مواد زیستی می‌تواند کاربرد‌های پزشکی الکتروریسی را وارد مرحله جدیدی کند. به گفته محققان، این رویکرد نوآورانه به‌طور چشمگیری جنبه‌های منفی بهداشتی و محیطی این فرآیند را کاهش می‌دهد و انقلابی در ساخت پلیمر‌های طبیعی و مصنوعی ایجاد خواهد کرد.
