صنعت فولاد در ۵ سال گذشته حدود ۸ درصد رشد داشته است. سهم فولاد ما در سهم جهانی خیلی قابل توجه نیست در حالی که ما دسترسی به ذخایر معدنی فراوان و نیروی انسانیمتخصص داریم.
شاید نتوانیم با بزرگان دنیا رقابت کنیم، چرا که فولادسازی ما دستخوش تحریم‌ها شده و این موضوع پیامدهای بدی در روند تولید ما داشته است. اگرچه این چالش‌ها باعث شده خودکفایی‌هایی در زنجیره داشته باشیم. شاید اگر تحریم نبود، نمی توانستیم به این حد بومی سازی برسیم.
آمار این سال ها نشان داده ۱.۷ میلیون دلار صرفه جویی ارزی داشتیم اما ۶۵ میلیون دلار ارزبری در این حوزه داریم. اگر هماهنگی ها بین تولیدکنندگان بزرگ باشد، به بومی سازی در فولادسازی عمق بیشتری می‌‌دهیم.
همچنان باید در تلاش باشیم از ظرفیت ایجاد شده استفاده کنیم و بستر حمایت از طرح‌های نوآورانه را فراهم کنیم. جای خوشحالی دارد این جمع از فعالان این عرصه دور هم جمع شده است.
ما به عنوان سازمان‌های دولتی و سکانداران باید مقررات زدایی کنیم و فرآیندهای تصمیم‌سازی مان را مبتنی بر نگاه کارشناسی تعریف کنیم.
بتوانیم در سال های آینده زمینه فعالیت بیشتر شرکت های دانش بنیان را فراهم کنیم. ما با همین هدف مرکز نوآوری ایمینو و یونیدرو رو ایجاد کردیم و در تلاش هستیم آنها را توسعه ببخشیم. همانطور که ۶ دانش بنیان مرتبط با صنعت فولاد که منتخب رویداد همرسانی دایان ایمینو هستند در نمایشگاه امسال حضور دارند و بازیگران این صنعت می توانند با توانمندی آنها آشنا شوند.
اعتقاد راسخ مان این است که بتوانیم در عمل ارزش افزوده ایجاد کنیم و ظرفیت دانش بنیان‌ها را به معادن و صنایع معدنی تزریق کنیم.
در تلاش هستیم عمق فناوری را افزایش و در صنعت فولاد از پتانسیل دانش بنیان ها برای تولید فولادهای آلیاژی به شکل های خاص دست پیدا کنیم و برای مدیریت بهینه انرژی با کمک طرح‌های نوآورانه نقش آفرینی کنیم.
