به گزارش ایمینو، در این نشست محمدتقی رمضان زاده عضو هیات علمی دانشگاه آمستردام هلند درباره سرمایه‌گذاری خطرپذیر و توجه راهبردی شرکت‌های مقیم مطرح کرد: نظریه‌ای به نام توجه وجود دارد به این معنا که شما نقطه و چهارچوب توجه‌تان را مشخص میکنید و از این برای مدیریت بهره میگیرید. اهمیت این موضوع برای زمانی است که در معرض نوآوری‌‌های مخرب و مدیران شرکت مقیم قرار می‌گیرد.
او ادامه داد: در این شرایط شرکت‌های نوپایی ایجاد می‌شوند که در توجه شرکت‌های مقیم نیستند. برای اینکه شرکت نوپایی شرکت‌های مقیم را تحت تاثیر قرار ندهد، راهکارهایی وجود دارد که یکی از آنها سرمایه گذاری خطر پذیر و توجه راهبردی است.
رمضان زاده افزود: اگر این شرکت‌ها با ایده‌های نوین همکاری کرده و سرمایه‌گذاری خطر پذیر داشته باشند به شدت ریسک نابودی آنها کاهش پیدا می‌کند. استارتاپ‌های انتخابی در پرتفوی سرمایه گذاری خطر پذیر باید ویژگی‌های خاصی داشته باشد، از جمله اینکه تنوع صنعتی و تنوع فرهنگی داشته باشد.
شرکت‌ها دانش‌بنیان‌ها را در کنار خود داشته باشند
محمدجعفر صدیق دامغانی زاده مدیر پارک علم و فناوری سجاد در ادامه این نشست مطرح کرد: شرکت‌های بزرگ ما باید ترویج نوآوری را با شرکت‌های کوچک آغاز کنند. مدیر یک کارخانه بزرگ فولادی را تصور کنید؛ طرح تحقیقی را از دانشگاه تامین کند یا یک شرکت دانش بنیان را به عنوان شریک تجاری در کنار خود داشته باشد.
او افزود: فرایند ترویج نوآوری و و اعتماد به خدمات نوین بسیار دشوار و زمانبر است، ما بعد از حدود ۳ سال امسال برای اولین بار به نتایج اولیه‌ای دست پیدا کردیم اما گمان می‌کنیم برای معدن و صنایع معدنی راهکارهای عملیاتی باشد.
مالکیت فکری در اکوسیستم نوآوری جدی گرفته شود
در ادامه این نشست، میترا امین‌لو دبیر انجمن مدیریت فناوری و نوآوری ادامه داد: هر صنعتی تقاضاهات خودش را دارد. معدن و صنایع معدنی ابعاد بسیار بزرگی دارد و به دلیل وسعت این بخش بخش استارتاپی توانایی فعالیت در آن را ندارد. در بخش معدن اکوسیستم استارتاپی در پایین دست صنعت کاربرد بسیار خوبی می‌تواند داشته باشد اما در بالا دست تاثیر چشمگیری نخواهد داشت.
او افزود: اگر داستان مالکیت فکری در این بازی جدی گرفته نشود، در تامین منافع افراد دچار مشکل خواهیم شد. باید ساختار منافع جمع و ساختار منافع افراد به درستی در نظر گرفته شود. ما در معادن وصنایع معدنی کشور با بازیگران کوچکی مواجه هستیم که نوآوری را به همراه دارند و نهاد‌ها و بازیگران بسیار بزرگ در آن نقش‌آفرینی دارند. باید نهادهای واسطی مثل هلدینگ‌ها برای برقراری ارتباط و ایجاد زبان مشترک به این حیطه ورود کنند.
امین‌لو ادامه داد: اگر بخواهیم در بازار فعلی موفق باشیم باید در بلندمدت و کوتاه مدت نوآوری کارایی داشته باشد. نیاز به آینده‌نگری داریم تا اگر بازی معدن در نقشه راه تغییر کرد، بینش لازم را داشته باشیم.
او ادامه داد: معدن مثل یک ارکستر موسیقی نیاز دارد تا بازیگران زیادی که در آن وجود دارد توسط یک رهبر هدایت و کنترل شد. این رهبر همان متولی بخش معدن است که همه بازیگران را کنار هم مدیریت کند.
ضرورت آشنایی بیشتر صنایع با استارتاپ‌ها
ایرج تاج‌الدین مدیرعامل شرکت بین‌المللی تحقیقات صنعت و معدن آیرما در ادامه مطرح کرد: امروز بسیاری از تصمیم گیرنده‌های حوزه معدن زنجیره معدن و اکوسیستم استارتاپی را نمی‌شناسند و در این صورت چطور برای توسعه فناوری در معدن تصمیم گیری می‌کنند؟
او ادامه داد: تعدادی از صنایع بزرگ ما آمادگی پذیرش ایده را دارند یا ساختاری برای جذب ایده‌ها فراهم کرده‌اند. اما در تمام بخش‌های زنجیره معدن مشکل داریم و به عنوان کشوری معدنی که می‌خواهد معدن را جایگزین نفت کند، چه دانشی درباره معدن در اختیار دانش اموزان می‌گذاریم؟ دانشجویانی که معدن و زمین شناسی می‌خوانند چقدر اطلاعات کافی را از دانشگاه اخذ می‌کنند؟ معتقدم با این روش جایگاهی در بخش معدن پیدا نخواهیم کرد.
