به گزارش ایمینو، پهپادها ممکن است وسیله مناسبی برای ارسال بسیاری از اقلام باشند اما تعدادی از پروژه‌های پژوهشی نشان داده‌اند که ارسال دستگاه شوک الکتریکی موسوم به "دفیبریلاتور" (Defibrillator) به وسیله پهپادها می‌تواند پیامدهای نجات‌بخشی داشته باشد. پژوهشگران سوئدی در بررسی جدید خود، این فناوری را برای نخستین بار در جهان واقعی به کار گرفته‌اند. پهپادها در این بررسی، به طور میانگین بسیار جلوتر از کارکنان آمبولانس، تجهیزات پزشکی را رساندند.
هنگامی که شخصی به ایست قلبی دچار می‌شود، مرگ مغزی می‌تواند در عرض چند دقیقه رخ دهد؛ بنابراین شانس زنده ماندن برای افرادی که بیرون از بیمارستان به ایست قلبی دچار می‌شوند، بسیار کم است. درمان سریع شامل "احیای قلبی- ریوی"(CPR) و استفاده از "دفیبریلاتور خارجی خودکار"(AED) می‌تواند شانس زنده ماندن را به صورت قابل توجهی افزایش دهد. به همین دلیل، در رساندن تجهیزات به محل حادثه، هر ثانیه بسیار مهم است.
در سال ۲۰۱۴، طرحی موسوم به "پهپاد آمبولانس" (Ambulance Drone) توسط یک دانشجو ارائه شد که یک وب‌کم در آن به کار رفته بود. پهپاد پس از رسیدن به محل حادثه، دفیبریلاتور را با یک ریسمان به سمت پایین می‌فرستاد.
یک نمونه دیگر از این پهپادها، "دفیکوپتر"(Defikopter) است که در سال ۲۰۱۷ در "موسسه کارولینسکا" (Karolinska Institutet) ابداع شد و نشان داد که پهپادها چگونه می‌توانند دفیبریلاتورها را چهار برابر سریع‌تر از آمبولانس‌ها برسانند.
"آندریاس کلیسن"(Andreas Claesson)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این موضوع برای نخستین بار در جهان رخ داده است که یک گروه پژوهشی، نتایج یک بررسی را ارائه می‌دهد که طی آن، پهپادها می‌توانند به همراه دفیبریلاتور به محل وقوع ایست قلبی پرواز کنند.
این پروژه آزمایشی، اپراتورهای خدمات اضطراری، خلبانان پهپادها و کنترل ترافیک هوایی را شامل می‌شود و در سال گذشته، پهپادها را برای رساندن دفیبریلاتورها به محل وقوع ایست قلبی طی چهار ماه به کار گرفت. از میان ۵۳ هشدار مشکوک به ایست قلبی، پهپادها به ۱۲ موقعیت ارسال شدند و با موفقیت به همراه دفیبریلاتور به آنجا رسیدند. پهپادها به طور میانگین، ۳/۱ کیلومتر را پیمودند و هفت بار پیش از آمبولانس و با فاصله زمانی یک دقیقه و ۵۲ ثانیه به موقعیت رسیدند. با وجود این، هیچکدام پیش از رسیدن آمبولانس مورد استفاده قرار نگرفتند.
"سوفیا شیربک"(Sofia Schierbeck)، از پژوهشگران این پروژه گفت: حتی اگر از هیچکدام از دفیبریلاتورها استفاده نشده باشد، پژوهش ما نشان می‌دهد که از پهپادها می‌توان برای ارسال دفیبریلاتورها به صورت ایمن و در مواقع ضروری استفاده کرد.
در این پژوهش، چند عامل محدودکننده وجود داشت که زمان به کار گرفتن پهپادها را محدود کرد؛ از جمله این که پهپادها نمی‌توانستند در تاریکی، هوای بارانی یا هنگام وزیدن بادهای شدید پرواز کنند و طوری برنامه‌ریزی شده بودند که از پرواز کردن بر فراز نواحی پرجمعیت بپرهیزند. این بدان معناست که پهپادها نمی‌توانستند برخی از ارسال‌ها را انجام دهند. پژوهشگران می‌توانند قابلیت‌های این فناوری را گسترش دهند تا پهپادها بتوانند برای موارد بیشتری از ایست قلبی پاسخگو باشند و زودتر به صحنه برسند.
کلیسن ادامه داد: ما از زمان تکمیل شدن این پژوهش، چندین زمینه بهبود را شناسایی کرده‌ایم. ما در آوریل سال جاری، پژوهشی را با یک سیستم بهبود یافته آغاز کردیم و تصمیم گرفتیم به آزمایش این ایده بپردازیم که آیا می‌توانیم پهپادها را هنگام هشدارهای بیشتر به کار ببریم و زمان پاسخگویی را کاهش دهیم تا مزیت زمان در مقایسه با آمبولانس افزایش یابد. هر دقیقه بدون درمان در مراحل ابتدایی، احتمال زنده ماندن را تا حدود ۱۰ درصد کاهش می‌دهد و به همین دلیل است که ما باور داریم این روش جدید می‌تواند جان افراد را نجات بدهد.
